"Η πραγματικότητα είναι ένας απέραντος ωκεανός. Και κάθε λευκό τελάρο, κάθε άσπρο χαρτί, είναι η υπόσχεση ενός ταξιδιού. Ταξιδεύω σ\' αυτόν τον ωκεανό. Χωρίς συγκεκριμένο στόχο και προορισμό. Και μέσα απ\' το ταξίδι, μου αποκαλύπτεται σιγά-σιγά μια κατεύθυνση, μια κατάληξη. Σα να είναι θαμμένη στο λευκό μια εικόνα που με την προσεκτική έρευνα αποκαλύπτεται. Βρισκόμαστε στην άκρη του νου. Αναμνήσεις, αφηγήσεις και μύθοι είναι εδώ ένα κουβάρι, που κάθε φορά ξετυλίγεται διαφορετικά, αναπάντεχα, και σχεδιάζει στο λευκό αινιγματικές ερμηνείες του υπαρκτού. Η πραγματικότητα ερωτοτροπεί με τις απεικονίσεις της. Αυτές είναι οι πτήσεις δωματίου. Ένα παιχνίδι εικόνων. Και σ\' όλα τα παιχνίδια μόνο η παράλογη πίστη σ\' έναν κανόνα μπορεί να τα κάνει σοβαρά, πραγματικά. Τα έργα που προκύπτουν απ\' αυτό το εσωτερικό παιχνίδι είναι οι άκρες ενός ζωγραφικού κόσμου. Μέρη μακρινά, συγκεκριμένοι τόποι, μαζί πολύ αληθινοί και πολύ ψεύτικοι, πολύ πραγματικοί και τελείως ανύπαρκτοι. Όπως κι όλη η ζωγραφική, κι ολόκληρη η τέχνη".

Χρήστος Κεχαγιόγλου